Motoryzacyjna dieta. Jak wygrać 10 000 wyścigów?

Postawny Austriak spod znaku Skorpiona diametralnie zmienił swoje nawyki żywieniowe. Dzięki jabłkom stracił 30 kilogramów, by zdobywać rekordy na torze wyścigowym. Carlo Abarth zapisał się w historii motoryzacji tysiącami osiągnięć.

Urodził się w 1908 roku jako Karl Albert Abarth w Wiedniu w ówczesnych Austro-Węgrzech. Już jako jedenastolatek ujawnił swój talent, pokonując starsze dzieci samodzielnie zmodyfikowanym skuterem. W wieku 17 lat projektował rowery i motocykle. Pierwsze zwycięstwo w oficjalnym wyścigu odnotował 29 lipca 1928 roku. Dwa lata później Abarth na własnoręcznie zbudowanym motocyklu zdobył tytuł mistrza Europy. Sukces ten powtórzył jeszcze czterokrotnie, łącząc zamiłowanie do prędkości z pracą konstruktora.

Jedno- i dwuślady

Wypadek przerwał jednak karierę rajdowca, otwierając przed Abarthem nowe wyzwania. W 1934 roku pokonał Orient Express. Pociąg nie miał szans w rywalizacji z motocyklem z bocznym wózkiem. Abarth sam zbudował taki pojazd, by wykazać jego wyższość na wymagającej, ponad 1300-kilometrowej trasie z Wiednia do Ostendy. Następny wypadek w 1938 roku na długie lata powstrzymał Carlo przed ściganiem się.

W okresie powojennym dwukrotnie spróbował założyć firmę motoryzacyjną. Compagnia Industriale Sportiva Italia (Cistalia) opierała się na współpracy z Piero Dusio. W projekt zaangażowani byli również Rudolf Hruska, Dante Giacosa, Giovanni Savonuzzi i Piero Taruffi. Większość samochodów wykonywano ręcznie, korzystając z podzespołów Fiata. Ultralekki D46 pokonywał bardziej utytułowane samochody, a 202 przypomniał o sobie w jednej ze współczesnych gier wideo. Istotny wpływ na funkcjonowanie firmy miały zlecenia od Ferdinanda Porsche. Niestety, Dusio wycofał się z przedsięwzięcia, które pozostawiło po sobie także rozpoznawalny model Porsche 360 Cisitalia.

Sukcesy pod własną marką

Z "Cisitalia" nie udało się, ale pod własnym nazwiskiem i znakiem skorpiona było znacznie łatwiej. Szerokie możliwości otworzyły się dzięki pieniądzom od Armando Scagliariniego, ojca kierowcy, z którym współpracował Abarth. Od 1949 roku datuje się intensywny rozwój marki, począwszy od budowy rur wydechowych i zestawów tuningowych po własne modele. Pierwszym z nich był "204 A Roadster" powstały na bazie Fiata 1100. Niemal od razu przyszły sukcesy w 1100 Sport Championship oraz Formule 2. Produkcja układów wydechowych sięgnęła 300 tysięcy rocznie, firma zatrudniała 375 osób.

W 1965 Abarth osobiście ustanowił szereg rekordów na Autodromo Nazionale Monza. Dieta oparta na jabłkach pozwoliła mu mocno zbić wagę. Swoją formę potwierdził rekordem przyspieszenia w klasie G, siedząc za kierownicą "1000 monoposto record", a dzień później zrobił to samo w jednoosobowym pojeździe w klasie E. Wpisał się tym samym na listę 113 międzynarodowych rekordów ustanowionych przez markę Abarth w latach 1956-1966. Pasmo sukcesów i niepobitych wyników rozciągało się od torów w Nürburgring i Monte Carlo po Monza, Mille Miglia i Targa Florio. W ciągu 22 lat marka Abarth odnotowała 10 000 zwycięstw.

W 1971 roku Carlo sprzedał firmę Fiatowi, pozostawiając sobie stanowisko prezesa. Koncern po śmierci pomysłodawcy tej marki od 1979 roku samodzielnie kierował jej losem.